Fenomen Predraga Mikija Manojlovića

Autor: Željko Simić

Najoriginalniji prilog našoj literaturi posvećenoj filmskoj i teatarskoj umetnosti

Predrag Miki Manojlović je celim svojim trajanjem afirmisao glumački artizam.

Bio je i ostao posvećenik svoje umetnosti, pritom je ne koristeći samo kao poprište ličnog razvijanja, pribežište unutarnjim pometnjama i spoljnim udarcima, nego i kao živog sagovornika u nesumnjivoj razmeni sa svetom.

Ta i takva razmena ga je i dovela do čudesnog dara da mu se medijum glume, naposletku, neposredno – i obrati.

ŽeljkoSimićSposobnost glumca Predraga Manojlovića da oblikuje likove svojih junaka, ne samo onih koje igra na sceni ili na ekranu, već i njihove ,,dvojnike“ igrane onako kako su ih igrali majstori glumačke veštine pre njega ili ih igraju kolege u njegovo vreme, jedna je od glavnih tema kojom se Simić bavi u ovoj knjizi. On u toj Manojlovićevoj moći vidi osobiti pokazatelj njegovog vanrednog dara. Po čemu? Po tome što se kod njega sintetišu lični, individualni, intimmni i opšti, društveni, moderni i tradicionalni, avangardistički i istorijski aspekti poimanja glumačke umetnnosti. Ovakvo poimanje glume kao ljudske delatnosti, a ne samo vrste artističkog aktivizma, teško je i opisati. U njemu se upravo najbolje vidi dubina uvida Simićevog zahvata u materiju koja naoko izgleda udaljena od njegovog primarno filozofski analitičkog usmerenja, bez koga bi inače njegov naum bio neostvariv. Autor je dokazao da se Miki Manojlović postavlja kao apsolutno autentičan glumac nezavistan kako od prethodnika, tako i od darovitih naslednika.Otmena akribija koju je dr Željko Simić, kloneći se dosledno banalnog biografizma, primenio u svestranom tumačenju „avanture“ Predraga Mikija Manojlovića, i poštovanje koje je izrazio prema glumačkoj umetnosti uopšte, u najmanju ruku su — obavezujući, ako ni zbog čega drugog ono zbog novih analitičkih postupaka i vrednosnih standarda koje suvereno uspostavlja.Đorđe Kadijević