Strip, pisanje slike i crtanje reči

Autor: Aleksandar Manić

Strip je priča (mada ne mora da bude priča) sačinjena od slika urađenih rukom jednog ili više crtača (naglašeno da bi se izbegao film i foto roman), od nepokretnih slika (za razliku od crtanog filma), brojnih (za razliku od karikatura) i postavljenih u nizu (za razliku od ilustracije i romana u grafikama)“, piše u jednoj zanimljivoj definiciji Pjera Kuprija, francuskog istoričara i teoretičara stripa. Najkraće rečeno, strip je priča zasnovana na scenariju i ispripovedana slikama. „Crteži bez teksta imali bi samo nejasno značenje. Tekst bez crteža ne bi značio ništa. Zajedno, oni stvarajujednu vrstu vrlo originalnog romana, jer ne nalikuju na roman, niti na bilo šta drugo“, kaže Rodolf Tepfer (1799-1846), osnivač strip umetnosti. Strip je teško definisati kao medij, s obzirom da je u stalnoj evoluciji i da, pre svega, predstavlja prostor slobode izražavanja i velike kreativnosti. Ipak, možemo dodati i definiciju Kloda Moliternija (1996) prema kojoj je strip „narativna i vizuelna umetnost koja omogucava niz crteža, obično pracenih tekstom, kojima se priča radnja čiji se vremenski rasplet odvija u skokovima od jedne slike do druge, ne prekidajući kontinuitet priče.